روند تغییرات در رویکرد استاندارد گذاری حسابداری و ضرورتهای آن (با تاکید بر ساختار تئوریک استانداردها)

استانداردهای حسابداری همسو با تغییرات محیط تجارت و رقابت در جهان متحول می شوند، استانداردها با رویکردهای جدید پا به عرصه می گذارند و در این میان تاکید بر برخی مفاهیم (برای مثال مفهوم مربوط بودن ) و اصول (برای مثال اصل بهای تمام شده ) دچار شدت و ضعف می گردد، کشورها زیر فشارهای چند سویه از سوی نهادهای بین المللی و از همه مهم تر فشار از سوی ذینفعان به سمت قبول استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی  (IFRS)[1] و همچنین تدوین استانداردهای ملی با تاکید بر رویکرد مبتنی بر اصول(مفهوم) سوق داده می شوند . تغییر در رویکرد استانداردگذاری در سال های اخیر را می توان به وضوح در روند استانداردگذاری مشاهده کرد . از سال 1936 که کمیته رویه های حسابداری([2] CAP) شکل گرفت، تا بحال که استانداردها از کانال FASB تدوین و ارائه می گردند، تغییرات بسیاری، هم در نهادهای استانداردگذار و هم رویکردهای مورد استفاده آنها در خصوص تدوین استانداردهای گزارشگری مالی بوجود آمده است . در فضای رقابتی حاضر و جهانی شدن اقتصاد، می رود تا معنی و مفهوم مرزهای فیزیکی(به لحاظ اقتصادی) کم رنگ تر شده و همگن بودن و مقایسه پذیری اطلاعات کشورها از اهمیت بیشتری برخوردار شده اند . اینجاست که لزوم قبول و بکارگیری استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی بیش از پیش احساس می شود . در این مقاله برآنیم به اختصار تا روند تغییرات را بررسی کرده و تا حد امکان، وضعیت حاضر را تشریح نمائیم.